ianizarus
Latin
Alternative forms
- iannizzarus, ianizerus, ianezarus, ianicharus, ianitsarus
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish یڭیچری (yeniçeri).
Noun
ianizarus m (genitive ianizarī); second declension
- (Renaissance Latin) janissary
- 1724, Johann Peter von Ludewi, Reliquiae manuscriptorum omnis aevi diplomatum ac monumentorum, ineditorum adhuc[1], volume 6, page 311:
- Ianizarii præterea et hoc elogii bellici merentur, sua Sclopeta, bombardas, etc.
- Moreover, the Janissaries also deserve this military distinction for their firearms, cannons, etc.
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ianizarus | ianizarī |
| genitive | ianizarī | ianizarōrum |
| dative | ianizarō | ianizarīs |
| accusative | ianizarum | ianizarōs |
| ablative | ianizarō | ianizarīs |
| vocative | ianizare | ianizarī |
References
- János Harmatta, Iván Boronkai, et al., editors (1983– ), “iannizzarus”, in Lexicon Latinitatis Medii Aevi Hungariae[2], Budapest: Akadémiai Kiadó, →OCLC
- ianizarus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[3], pre-publication website, 2005-2016