ifrit

See also: Ifrit

English

Alternative forms

  • 'ifrit, ʿifrīt, 'ifriit, ʿefrīt, ʿefrēt, 'afreet, 'afret, 'afreit, 'afrit, 'afriit, 'efreet, 'efret, efreit, 'efriit, 'efrit, 'ifreet, 'ifret, 'ifreit, afreet, afret, afreit, afrit, afriit, efreet, efret, efreit, efriet, efrit, efriit, éfrit, ifreet, ifret, ifreit, ifriet, ifrite, ifriite

Etymology

From Arabic عِفْرِيت (ʕifrīt).

Pronunciation

  • IPA(key): /ɪˈfɹiːt/
  • (nonstandard, spelling pronunciation) IPA(key): /ˈɪf.ɹɪt/

Noun

ifrit (plural ifrits)

  1. (Islam) A kind of djinn mentioned in the Qur'an.
  2. (Arab mythology) A demon, evil spirit, often associated with the underworld.
    • 1885, Richard F. Burton, chapter XXI, in The Book of the Thousand Nights and a Night, volume I, The Burton Club, page 211:
      Then she flew firmament-wards to circle it, as was her custom, and met an Ifrit on the wing who saluted her and she said to him, "Whence comest thou?"
    • 2016 July 11, Kyle More, “TripTank 2025” (9:02 from the start), in TripTank[1], season 2, episode 14, spoken by Clarine (Lauren Lapkus):
      “In that stone, Paguta has contained a powerful ifrit, but it can only be summoned once every hundred years.”
  3. A species of passerine bird endemic to New Guinea, in full the blue-capped ifrit.

Descendants

  • Japanese: イフリート (ifurīto)

Translations

Finnish

Etymology

From Arabic عِفْرِيت (ʕifrīt).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈifrit/, [ˈifrit̪]
  • Rhymes: -ifrit
  • Syllabification(key): if‧rit
  • Hyphenation(key): if‧rit

Noun

ifrit

  1. (Islamic mythology) ifrit

Declension

Inflection of ifrit (Kotus type 5/risti, no gradation)
nominative ifrit ifritit
genitive ifritin ifritien
partitive ifritiä ifritejä
illative ifritiin ifriteihin
singular plural
nominative ifrit ifritit
accusative nom. ifrit ifritit
gen. ifritin
genitive ifritin ifritien
partitive ifritiä ifritejä
inessive ifritissä ifriteissä
elative ifritistä ifriteistä
illative ifritiin ifriteihin
adessive ifritillä ifriteillä
ablative ifritiltä ifriteiltä
allative ifritille ifriteille
essive ifritinä ifriteinä
translative ifritiksi ifriteiksi
abessive ifritittä ifriteittä
instructive ifritein
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of ifrit (Kotus type 5/risti, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative ifritini ifritini
accusative nom. ifritini ifritini
gen. ifritini
genitive ifritini ifritieni
partitive ifritiäni ifritejäni
inessive ifritissäni ifriteissäni
elative ifritistäni ifriteistäni
illative ifritiini ifriteihini
adessive ifritilläni ifriteilläni
ablative ifritiltäni ifriteiltäni
allative ifritilleni ifriteilleni
essive ifritinäni ifriteinäni
translative ifritikseni ifriteikseni
abessive ifritittäni ifriteittäni
instructive
comitative ifriteineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative ifritisi ifritisi
accusative nom. ifritisi ifritisi
gen. ifritisi
genitive ifritisi ifritiesi
partitive ifritiäsi ifritejäsi
inessive ifritissäsi ifriteissäsi
elative ifritistäsi ifriteistäsi
illative ifritiisi ifriteihisi
adessive ifritilläsi ifriteilläsi
ablative ifritiltäsi ifriteiltäsi
allative ifritillesi ifriteillesi
essive ifritinäsi ifriteinäsi
translative ifritiksesi ifriteiksesi
abessive ifritittäsi ifriteittäsi
instructive
comitative ifriteinesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative ifritimme ifritimme
accusative nom. ifritimme ifritimme
gen. ifritimme
genitive ifritimme ifritiemme
partitive ifritiämme ifritejämme
inessive ifritissämme ifriteissämme
elative ifritistämme ifriteistämme
illative ifritiimme ifriteihimme
adessive ifritillämme ifriteillämme
ablative ifritiltämme ifriteiltämme
allative ifritillemme ifriteillemme
essive ifritinämme ifriteinämme
translative ifritiksemme ifriteiksemme
abessive ifritittämme ifriteittämme
instructive
comitative ifriteinemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative ifritinne ifritinne
accusative nom. ifritinne ifritinne
gen. ifritinne
genitive ifritinne ifritienne
partitive ifritiänne ifritejänne
inessive ifritissänne ifriteissänne
elative ifritistänne ifriteistänne
illative ifritiinne ifriteihinne
adessive ifritillänne ifriteillänne
ablative ifritiltänne ifriteiltänne
allative ifritillenne ifriteillenne
essive ifritinänne ifriteinänne
translative ifritiksenne ifriteiksenne
abessive ifritittänne ifriteittänne
instructive
comitative ifriteinenne
third-person possessor
singular plural
nominative ifritinsä ifritinsä
accusative nom. ifritinsä ifritinsä
gen. ifritinsä
genitive ifritinsä ifritiensä
partitive ifritiään
ifritiänsä
ifritejään
ifritejänsä
inessive ifritissään
ifritissänsä
ifriteissään
ifriteissänsä
elative ifritistään
ifritistänsä
ifriteistään
ifriteistänsä
illative ifritiinsä ifriteihinsä
adessive ifritillään
ifritillänsä
ifriteillään
ifriteillänsä
ablative ifritiltään
ifritiltänsä
ifriteiltään
ifriteiltänsä
allative ifritilleen
ifritillensä
ifriteilleen
ifriteillensä
essive ifritinään
ifritinänsä
ifriteinään
ifriteinänsä
translative ifritikseen
ifritiksensä
ifriteikseen
ifriteiksensä
abessive ifritittään
ifritittänsä
ifriteittään
ifriteittänsä
instructive
comitative ifriteineen
ifriteinensä

Indonesian

Etymology

Inherited from Malay ifrit, from Classical Malay ifrit, from Arabic عِفْرِيت (ʕifrīt).

Pronunciation

  • (Standard Indonesian) IPA(key): /ˈifrit/ [ˈif.rɪt̪̚]
  • Rhymes: -ifrit
  • Syllabification: if‧rit

Noun

ifrit (plural ifrit-ifrit)

  1. (Islam) ifrit

Further reading

Malay

Etymology

From Arabic عِفْرِيت (ʕifrīt).

Noun

ifrit (Jawi spelling عفريت, plural ifrit-ifrit)

  1. (Islamic mythology) ifrit

Descendants

Norwegian

Etymology

From Arabic عِفْرِيت (ʕifrīt).

Noun

ifrit

  1. (Islamic mythology) ifrit

Polish

Alternative forms

Etymology

Borrowed from Arabic عِفْرِيت (ʕifrīt).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈi.frit/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ifrit
  • Syllabification: i‧frit

Noun

ifrit m animal

  1. (Islam, mythology) ifrit (evil spirit)

Declension

Further reading

  • ifrit in Polish dictionaries at PWN

Spanish

Etymology

Borrowed from Arabic عِفْرِيت (ʕifrīt).

Pronunciation

  • IPA(key): /iˈfɾit/ [iˈfɾit̪]
  • Rhymes: -it
  • Syllabification: i‧frit

Noun

ifrit m (plural ifrits)

  1. (Islam, mythology) ifrit

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish عفریت, from Persian عِفْرِیت ('efrit), from Arabic عِفْرِيت (ʕifrīt).

Noun

ifrit (definite accusative ifridi, plural ifritler)

  1. (Islam) ifrit