igniarius
Latin
Etymology
Adjective
igniārius (feminine igniāria, neuter igniārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | igniārius | igniāria | igniārium | igniāriī | igniāriae | igniāria | |
| genitive | igniāriī | igniāriae | igniāriī | igniāriōrum | igniāriārum | igniāriōrum | |
| dative | igniāriō | igniāriae | igniāriō | igniāriīs | |||
| accusative | igniārium | igniāriam | igniārium | igniāriōs | igniāriās | igniāria | |
| ablative | igniāriō | igniāriā | igniāriō | igniāriīs | |||
| vocative | igniārie | igniāria | igniārium | igniāriī | igniāriae | igniāria | |
References
- “igniarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "igniarius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- igniarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.