ignitabulum
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪŋ.niːˈtaː.bʊ.ɫũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iɲ.ɲiˈt̪aː.bu.lum]
Noun
ignītābulum n (genitive ignītābulī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ignītābulum | ignītābula |
| genitive | ignītābulī | ignītābulōrum |
| dative | ignītābulō | ignītābulīs |
| accusative | ignītābulum | ignītābula |
| ablative | ignītābulō | ignītābulīs |
| vocative | ignītābulum | ignītābula |
References
- “ignitabulum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "ignitabulum", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- ignitabulum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.