ignorabilis
Latin
Etymology
ignōrō (“to not know”) + -bilis
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪŋ.noːˈraː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iɲ.ɲoˈraː.bi.lis]
Adjective
ignōrābilis (neuter ignōrābile, adverb ignōrābiliter); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | ignōrābilis | ignōrābile | ignōrābilēs | ignōrābilia | |
| genitive | ignōrābilis | ignōrābilium | |||
| dative | ignōrābilī | ignōrābilibus | |||
| accusative | ignōrābilem | ignōrābile | ignōrābilēs ignōrābilīs |
ignōrābilia | |
| ablative | ignōrābilī | ignōrābilibus | |||
| vocative | ignōrābilis | ignōrābile | ignōrābilēs | ignōrābilia | |
References
- “ignorabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “ignorabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers