illaboratus
Latin
Alternative forms
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪl.la.boːˈraː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [il.la.boˈraː.t̪us]
- Hyphenation: il‧la‧bō‧rā‧tus
Adjective
illabōrātus (feminine illabōrāta, neuter illabōrātum); first/second-declension adjective(post-Augustan)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | illabōrātus | illabōrāta | illabōrātum | illabōrātī | illabōrātae | illabōrāta | |
| genitive | illabōrātī | illabōrātae | illabōrātī | illabōrātōrum | illabōrātārum | illabōrātōrum | |
| dative | illabōrātō | illabōrātae | illabōrātō | illabōrātīs | |||
| accusative | illabōrātum | illabōrātam | illabōrātum | illabōrātōs | illabōrātās | illabōrāta | |
| ablative | illabōrātō | illabōrātā | illabōrātō | illabōrātīs | |||
| vocative | illabōrāte | illabōrāta | illabōrātum | illabōrātī | illabōrātae | illabōrāta | |
Further reading
- “illaboratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- illaboratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.