immarcescibilis
Latin
Alternative forms
Etymology
From in- + marcescibilis, from marcēscō (“I wither, am faint”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪm.mar.keːsˈkɪ.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [im.mar.t͡ʃeʃˈʃiː.bi.lis]
Adjective
immarcēscibilis (neuter immarcēscibile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | immarcēscibilis | immarcēscibile | immarcēscibilēs | immarcēscibilia | |
| genitive | immarcēscibilis | immarcēscibilium | |||
| dative | immarcēscibilī | immarcēscibilibus | |||
| accusative | immarcēscibilem | immarcēscibile | immarcēscibilēs immarcēscibilīs |
immarcēscibilia | |
| ablative | immarcēscibilī | immarcēscibilibus | |||
| vocative | immarcēscibilis | immarcēscibile | immarcēscibilēs | immarcēscibilia | |
Descendants
- → Catalan: immarcescible (learned)
- → Middle French: (learned)
- French: immarcescible
- → Spanish: inmarcesible
- → English: immarcescible
- French: immarcescible
- → Galician: inmarcescíbel, inmarcescible (learned)
- → Italian: immarcescibile (learned)
- → Portuguese: imarcescível (learned)
References
- “immarcescibilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- immarcescibilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.