immiseratus

Latin

Etymology

Perfect active participle of immiseror (pity, commiserate, deponent verb).

Pronunciation

Participle

immiserātus (feminine immiserāta, neuter immiserātum); first/second-declension participle

  1. having pitied, having commiserated

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative immiserātus immiserāta immiserātum immiserātī immiserātae immiserāta
genitive immiserātī immiserātae immiserātī immiserātōrum immiserātārum immiserātōrum
dative immiserātō immiserātae immiserātō immiserātīs
accusative immiserātum immiserātam immiserātum immiserātōs immiserātās immiserāta
ablative immiserātō immiserātā immiserātō immiserātīs
vocative immiserāte immiserāta immiserātum immiserātī immiserātae immiserāta