Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish ایمپراطور (imperator), from Latin imperātor. First attested in the 16th century.[1]
Pronunciation
Noun
imparator (definite accusative imparatoru, plural imparatorlar)
- emperor
Declension
Declension of imparator
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
imparator
|
imparatorlar
|
| definite accusative
|
imparatoru
|
imparatorları
|
| dative
|
imparatora
|
imparatorlara
|
| locative
|
imparatorda
|
imparatorlarda
|
| ablative
|
imparatordan
|
imparatorlardan
|
| genitive
|
imparatorun
|
imparatorların
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
imparatorum
|
imparatorlarım
|
| 2nd singular
|
imparatorsun
|
imparatorlarsın
|
| 3rd singular
|
imparator
imparatordur
|
imparatorlar
imparatorlardır
|
| 1st plural
|
imparatoruz
|
imparatorlarız
|
| 2nd plural
|
imparatorsunuz
|
imparatorlarsınız
|
| 3rd plural
|
imparatorlar
|
imparatorlardır
|
|
Derived terms
References
- ^ "Üngürüs taḥtınuŋ krallığın ve imperadorlığın alı-virem"; Selanikî Mustafa Ef., Tarih-i Selanikî, 1596