implicaturus
Latin
Etymology
Future active participle of implicō.
Participle
implicātūrus (feminine implicātūra, neuter implicātūrum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | implicātūrus | implicātūra | implicātūrum | implicātūrī | implicātūrae | implicātūra | |
| genitive | implicātūrī | implicātūrae | implicātūrī | implicātūrōrum | implicātūrārum | implicātūrōrum | |
| dative | implicātūrō | implicātūrae | implicātūrō | implicātūrīs | |||
| accusative | implicātūrum | implicātūram | implicātūrum | implicātūrōs | implicātūrās | implicātūra | |
| ablative | implicātūrō | implicātūrā | implicātūrō | implicātūrīs | |||
| vocative | implicātūre | implicātūra | implicātūrum | implicātūrī | implicātūrae | implicātūra | |