impliceren

Dutch

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

impliceren

  1. to imply
  2. to implicate, involve

Conjugation

Conjugation of impliceren (weak)
infinitive impliceren
past singular impliceerde
past participle geïmpliceerd
infinitive impliceren
gerund impliceren n
present tense past tense
1st person singular impliceer impliceerde
2nd person sing. (jij) impliceert, impliceer2 impliceerde
2nd person sing. (u) impliceert impliceerde
2nd person sing. (gij) impliceert impliceerde
3rd person singular impliceert impliceerde
plural impliceren impliceerden
subjunctive sing.1 implicere impliceerde
subjunctive plur.1 impliceren impliceerden
imperative sing. impliceer
imperative plur.1 impliceert
participles implicerend geïmpliceerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.