implorator
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪm.pɫoːˈraː.tɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [im.ploˈraː.t̪or]
Verb
implōrātor
- second/third-person singular future passive imperative of implōrō
Romanian
Etymology
Borrowed from French implorateur.
Adjective
implorator m or n (feminine singular imploratoare, masculine plural imploratori, feminine and neuter plural imploratoare)
Declension
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
| nominative- accusative |
indefinite | implorator | imploratoare | imploratori | imploratoare | |||
| definite | imploratorul | imploratoarea | imploratorii | imploratoarele | ||||
| genitive- dative |
indefinite | implorator | imploratoare | imploratori | imploratoare | |||
| definite | imploratorului | imploratoarei | imploratorilor | imploratoarelor | ||||