imponendus

Latin

Etymology

Future passive participle of impōnō.

Participle

impōnendus (feminine impōnenda, neuter impōnendum); first/second-declension participle

  1. Which is to be imposed or established

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative impōnendus impōnenda impōnendum impōnendī impōnendae impōnenda
genitive impōnendī impōnendae impōnendī impōnendōrum impōnendārum impōnendōrum
dative impōnendō impōnendae impōnendō impōnendīs
accusative impōnendum impōnendam impōnendum impōnendōs impōnendās impōnenda
ablative impōnendō impōnendā impōnendō impōnendīs
vocative impōnende impōnenda impōnendum impōnendī impōnendae impōnenda