impositio
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪm.pɔˈsɪ.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [im.poˈs̬it̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
impositiō f (genitive impositiōnis); third declension
- application
- a denomination, appellation, word
- 116 BCE – 27 BCE, Marcus Terentius Varro, De Lingua Latina 5.3:
- Quae ideo sunt obscura, quod neque omnis impositio verborum exstat, quod vetustas quasdam delevit, nec quae exstat sine mendo omnis imposita, [...]
- These matters remain thus unclear, for not every word instance still exist, the passing of time has deleted some, they were not each establised correctly, [...]
- Quae ideo sunt obscura, quod neque omnis impositio verborum exstat, quod vetustas quasdam delevit, nec quae exstat sine mendo omnis imposita, [...]
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | impositiō | impositiōnēs |
| genitive | impositiōnis | impositiōnum |
| dative | impositiōnī | impositiōnibus |
| accusative | impositiōnem | impositiōnēs |
| ablative | impositiōne | impositiōnibus |
| vocative | impositiō | impositiōnēs |
Descendants
- → Catalan: imposició
- → English: imposition
- → French: imposition
- → Italian: imposizione
- → Portuguese: imposição
- → Spanish: imposición
References
- “impositio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "impositio", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- impositio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.