improcerus
Latin
Etymology
From in- (“un-”) + prōcērus (“tall, long”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪm.proːˈkeː.rʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [im.proˈt͡ʃɛː.rus]
Adjective
imprōcērus (feminine imprōcēra, neuter imprōcērum); first/second-declension adjective
- short in stature, undersized
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | imprōcērus | imprōcēra | imprōcērum | imprōcērī | imprōcērae | imprōcēra | |
| genitive | imprōcērī | imprōcērae | imprōcērī | imprōcērōrum | imprōcērārum | imprōcērōrum | |
| dative | imprōcērō | imprōcērae | imprōcērō | imprōcērīs | |||
| accusative | imprōcērum | imprōcēram | imprōcērum | imprōcērōs | imprōcērās | imprōcēra | |
| ablative | imprōcērō | imprōcērā | imprōcērō | imprōcērīs | |||
| vocative | imprōcēre | imprōcēra | imprōcērum | imprōcērī | imprōcērae | imprōcēra | |
References
- “improcerus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “improcerus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers