improsper
Latin
Etymology
From in- (“un-”) + prosper (“prosperous, favourable”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪmˈprɔs.pɛr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [imˈprɔs.per]
Adjective
improsper (feminine improspera, neuter improsperum, adverb improsperē); first/second-declension adjective (nominative masculine singular in -er)
Declension
First/second-declension adjective (nominative masculine singular in -er).
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | improsper | improspera | improsperum | improsperī | improsperae | improspera | |
| genitive | improsperī | improsperae | improsperī | improsperōrum | improsperārum | improsperōrum | |
| dative | improsperō | improsperae | improsperō | improsperīs | |||
| accusative | improsperum | improsperam | improsperum | improsperōs | improsperās | improspera | |
| ablative | improsperō | improsperā | improsperō | improsperīs | |||
| vocative | improsper | improspera | improsperum | improsperī | improsperae | improspera | |
References
- “improsper”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “improsper”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers