impulsor
English
Etymology
Noun
impulsor (plural impulsors)
- One who or that which impels; an inciter, an instigator.
- 1658, Sir Thomas Browne, The Garden of Cyrus:
- Which consisting of two Vectes or armes, converted towards each other, the innitency and stresse being made upon the hypomochlion or fulciment in the decussation, the greater compression is made by the union of two impulsors.
Related terms
References
- William Dwight Whitney, Benjamin E[li] Smith, editors (1911), “impulsor”, in The Century Dictionary […], New York, N.Y.: The Century Co., →OCLC.
- “impulsor”, in Webster’s Revised Unabridged Dictionary, Springfield, Mass.: G. & C. Merriam, 1913, →OCLC.
Catalan
Etymology
Borrowed from Latin impulsōrem.
Pronunciation
Adjective
impulsor (feminine impulsora, masculine plural impulsors, feminine plural impulsores)
Noun
impulsor m (plural impulsors, feminine impulsora, feminine plural impulsores)
Further reading
- “impulsor”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “impulsor”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025.
- “impulsor” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “impulsor” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪmˈpʊɫ.sɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [imˈpul.sor]
Noun
impulsor m (genitive impulsōris, feminine impulstrīx); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | impulsor | impulsōrēs |
| genitive | impulsōris | impulsōrum |
| dative | impulsōrī | impulsōribus |
| accusative | impulsōrem | impulsōrēs |
| ablative | impulsōre | impulsōribus |
| vocative | impulsor | impulsōrēs |
Descendants
References
- “impulsor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “impulsor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
Portuguese
Etymology
Learned borrowing from Latin impulsōrem.
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /ĩ.puwˈsoʁ/ [ĩ.puʊ̯ˈsoh]
- (São Paulo) IPA(key): /ĩ.puwˈsoɾ/ [ĩ.puʊ̯ˈsoɾ]
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /ĩ.puwˈsoʁ/ [ĩ.puʊ̯ˈsoχ]
- (Southern Brazil) IPA(key): /ĩ.puwˈsoɻ/ [ĩ.puʊ̯ˈsoɻ]
- (Portugal) IPA(key): /ĩ.pulˈsoɾ/ [ĩ.puɫˈsoɾ]
- (Southern Portugal) IPA(key): /ĩ.pulˈso.ɾi/ [ĩ.puɫˈso.ɾi]
Adjective
impulsor (feminine impulsora, masculine plural impulsores, feminine plural impulsoras)
Noun
impulsor m (plural impulsores, feminine impulsora, feminine plural impulsoras)
- impulsor; inciter; instigator
- Synonym: instigador
Romanian
Etymology
Borrowed from French impulseur.
Noun
impulsor n (plural impulsoare)
- impeller (of a pump)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | impulsor | impulsorul | impulsoare | impulsoarele | |
| genitive-dative | impulsor | impulsorului | impulsoare | impulsoarelor | |
| vocative | impulsorule | impulsoarelor | |||
Spanish
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /impulˈsoɾ/ [ĩm.pulˈsoɾ]
- Rhymes: -oɾ
- Syllabification: im‧pul‧sor
Adjective
impulsor (feminine impulsora, masculine plural impulsores, feminine plural impulsoras)
Noun
impulsor m (plural impulsores)
Further reading
- “impulsor”, in Diccionario de la lengua española [Dictionary of the Spanish Language] (in Spanish), online version 23.8, Royal Spanish Academy [Spanish: Real Academia Española], 10 December 2024