inalbeo
Latin
Etymology
From in- + albeō (“I am white”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪˈnaɫ.be.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iˈnal.be.o]
Verb
inalbeō (present infinitive inalbēre); second conjugation, no passive, no perfect or supine stems
Conjugation
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | inalbeō | inalbēs | inalbet | inalbēmus | inalbētis | inalbent | ||||||
| imperfect | inalbēbam | inalbēbās | inalbēbat | inalbēbāmus | inalbēbātis | inalbēbant | |||||||
| future | inalbēbō | inalbēbis | inalbēbit | inalbēbimus | inalbēbitis | inalbēbunt | |||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | inalbeam | inalbeās | inalbeat | inalbeāmus | inalbeātis | inalbeant | ||||||
| imperfect | inalbērem | inalbērēs | inalbēret | inalbērēmus | inalbērētis | inalbērent | |||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | inalbē | — | — | inalbēte | — | ||||||
| future | — | inalbētō | inalbētō | — | inalbētōte | inalbentō | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | inalbēre | — | inalbēns | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| inalbendī | inalbendō | inalbendum | inalbendō | — | — | ||||||||
Related terms
References
- “inalbeo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inalbeo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.