inarticulatus
Latin
Etymology
From in- (“not, without, un-”) + articulātus (“distinct”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪ.nar.tɪ.kʊˈɫaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [i.nar.t̪i.kuˈlaː.t̪us]
Adjective
inarticulātus (feminine inarticulāta, neuter inarticulātum); first/second-declension adjective
- (post-Classical) indistinct; inarticulate
- (New Latin, grammar) without an article
Inflection
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inarticulātus | inarticulāta | inarticulātum | inarticulātī | inarticulātae | inarticulāta | |
| genitive | inarticulātī | inarticulātae | inarticulātī | inarticulātōrum | inarticulātārum | inarticulātōrum | |
| dative | inarticulātō | inarticulātae | inarticulātō | inarticulātīs | |||
| accusative | inarticulātum | inarticulātam | inarticulātum | inarticulātōs | inarticulātās | inarticulāta | |
| ablative | inarticulātō | inarticulātā | inarticulātō | inarticulātīs | |||
| vocative | inarticulāte | inarticulāta | inarticulātum | inarticulātī | inarticulātae | inarticulāta | |
Related terms
- articulō
- exarticulātus
References
- “inarticulatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press