inausus
Latin
Etymology
From in- (“un-”) + ausus (“dared”), from the perfect passive participle of audeō (“to dare”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪˈnau̯.sʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iˈnaːu̯.sus]
Adjective
inausus (feminine inausa, neuter inausum); first/second-declension adjective
- unattempted, not ventured
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inausus | inausa | inausum | inausī | inausae | inausa | |
| genitive | inausī | inausae | inausī | inausōrum | inausārum | inausōrum | |
| dative | inausō | inausae | inausō | inausīs | |||
| accusative | inausum | inausam | inausum | inausōs | inausās | inausa | |
| ablative | inausō | inausā | inausō | inausīs | |||
| vocative | inause | inausa | inausum | inausī | inausae | inausa | |
References
- “inausus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inausus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers