incenatus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪŋ.keːˈnaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̠ʲ.t͡ʃeˈnaː.t̪us]
Adjective
incēnātus (feminine incēnāta, neuter incēnātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | incēnātus | incēnāta | incēnātum | incēnātī | incēnātae | incēnāta | |
| genitive | incēnātī | incēnātae | incēnātī | incēnātōrum | incēnātārum | incēnātōrum | |
| dative | incēnātō | incēnātae | incēnātō | incēnātīs | |||
| accusative | incēnātum | incēnātam | incēnātum | incēnātōs | incēnātās | incēnāta | |
| ablative | incēnātō | incēnātā | incēnātō | incēnātīs | |||
| vocative | incēnāte | incēnāta | incēnātum | incēnātī | incēnātae | incēnāta | |
References
- “incenatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- incenatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.