incitatio
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪŋ.kɪˈtaː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̠ʲ.t͡ʃiˈt̪at̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
incitātiō f (genitive incitātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | incitātiō | incitātiōnēs |
| genitive | incitātiōnis | incitātiōnum |
| dative | incitātiōnī | incitātiōnibus |
| accusative | incitātiōnem | incitātiōnēs |
| ablative | incitātiōne | incitātiōnibus |
| vocative | incitātiō | incitātiōnēs |
Related terms
Descendants
- Catalan: incitació
- French: incitation
- Galician: incitación
- Italian: incitazione
- Portuguese: incitação
- Romanian: incitație
- Spanish: incitación
References
- “incitatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “incitatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- incitatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- enthusiasm: ardor, inflammatio animi, incitatio mentis, mentis vis incitatior
- enthusiasm: ardor, inflammatio animi, incitatio mentis, mentis vis incitatior