inciti

Catalan

Verb

inciti

  1. inflection of incitar:
    1. first/third-person singular present subjunctive
    2. third-person singular imperative

Esperanto

Etymology

Derived from Latin incitō, from in- (in, at, on) + citō (set in rapid motion; encourage, incite).

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • IPA(key): /inˈt͡siti/
  • Rhymes: -iti
  • Hyphenation: in‧ci‧ti

Verb

inciti (present incitas, past incitis, future incitos, conditional incitus, volitive incitu)

  1. (transitive) to incite

Conjugation

Conjugation of inciti
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense incitas incitis incitos
active participle incitanta incitantaj incitinta incitintaj incitonta incitontaj
acc. incitantan incitantajn incitintan incitintajn incitontan incitontajn
passive participle incitata incitataj incitita incititaj incitota incitotaj
acc. incitatan incitatajn incititan incititajn incitotan incitotajn
nominal active participle incitanto incitantoj incitinto incitintoj incitonto incitontoj
acc. incitanton incitantojn incitinton incitintojn incitonton incitontojn
nominal passive participle incitato incitatoj incitito incititoj incitoto incitotoj
acc. incitaton incitatojn incititon incititojn incitoton incitotojn
adverbial active participle incitante incitinte incitonte
adverbial passive participle incitate incitite incitote
infinitive inciti imperative incitu conditional incitus

Italian

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈin.t͡ʃi.ti/
  • Rhymes: -intʃiti
  • Hyphenation: ìn‧ci‧ti

Verb

inciti

  1. inflection of incitare:
    1. second-person singular present indicative
    2. first/second/third-person singular present subjunctive
    3. third-person singular imperative