inconcinnus
Latin
Etymology
From in- + concinnus (“elegant, graceful, neat”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪŋ.kɔŋˈkɪn.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iŋ.kon̠ʲˈt͡ʃin.nus]
Adjective
inconcinnus (feminine inconcinna, neuter inconcinnum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inconcinnus | inconcinna | inconcinnum | inconcinnī | inconcinnae | inconcinna | |
| genitive | inconcinnī | inconcinnae | inconcinnī | inconcinnōrum | inconcinnārum | inconcinnōrum | |
| dative | inconcinnō | inconcinnae | inconcinnō | inconcinnīs | |||
| accusative | inconcinnum | inconcinnam | inconcinnum | inconcinnōs | inconcinnās | inconcinna | |
| ablative | inconcinnō | inconcinnā | inconcinnō | inconcinnīs | |||
| vocative | inconcinne | inconcinna | inconcinnum | inconcinnī | inconcinnae | inconcinna | |
Derived terms
Descendants
- English: inconcinnous
Further reading
- “inconcinnus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inconcinnus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers