inconsuetus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪŋ.kõː.suˈeː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iŋ.kon.suˈɛː.t̪us]
Adjective
incōnsuētus (feminine incōnsuēta, neuter incōnsuētum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | incōnsuētus | incōnsuēta | incōnsuētum | incōnsuētī | incōnsuētae | incōnsuēta | |
| genitive | incōnsuētī | incōnsuētae | incōnsuētī | incōnsuētōrum | incōnsuētārum | incōnsuētōrum | |
| dative | incōnsuētō | incōnsuētae | incōnsuētō | incōnsuētīs | |||
| accusative | incōnsuētum | incōnsuētam | incōnsuētum | incōnsuētōs | incōnsuētās | incōnsuēta | |
| ablative | incōnsuētō | incōnsuētā | incōnsuētō | incōnsuētīs | |||
| vocative | incōnsuēte | incōnsuēta | incōnsuētum | incōnsuētī | incōnsuētae | incōnsuēta | |
Descendants
- Italian: inconsueto
References
- “inconsuetus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inconsuetus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.