inconsuetus

Latin

Etymology

From in- +‎ cōnsuētus.

Pronunciation

Adjective

incōnsuētus (feminine incōnsuēta, neuter incōnsuētum); first/second-declension adjective

  1. unusual
  2. unused, unaccustomed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative incōnsuētus incōnsuēta incōnsuētum incōnsuētī incōnsuētae incōnsuēta
genitive incōnsuētī incōnsuētae incōnsuētī incōnsuētōrum incōnsuētārum incōnsuētōrum
dative incōnsuētō incōnsuētae incōnsuētō incōnsuētīs
accusative incōnsuētum incōnsuētam incōnsuētum incōnsuētōs incōnsuētās incōnsuēta
ablative incōnsuētō incōnsuētā incōnsuētō incōnsuētīs
vocative incōnsuēte incōnsuēta incōnsuētum incōnsuētī incōnsuētae incōnsuēta

Descendants

  • Italian: inconsueto

References