incontritus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪŋ.kɔnˈtriː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iŋ.kon̪ˈt̪riː.t̪us]
Adjective
incontrītus (feminine incontrīta, neuter incontrītum); first/second-declension adjective
- Not contrite; impenitent
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | incontrītus | incontrīta | incontrītum | incontrītī | incontrītae | incontrīta | |
| genitive | incontrītī | incontrītae | incontrītī | incontrītōrum | incontrītārum | incontrītōrum | |
| dative | incontrītō | incontrītae | incontrītō | incontrītīs | |||
| accusative | incontrītum | incontrītam | incontrītum | incontrītōs | incontrītās | incontrīta | |
| ablative | incontrītō | incontrītā | incontrītō | incontrītīs | |||
| vocative | incontrīte | incontrīta | incontrītum | incontrītī | incontrītae | incontrīta | |
References
- “incontritus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- incontritus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.