inconvenientia
Latin
Etymology
in- + convenientia.
Noun
inconvenientia f (genitive inconvenientiae); first declension
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | inconvenientia | inconvenientiae |
| genitive | inconvenientiae | inconvenientiārum |
| dative | inconvenientiae | inconvenientiīs |
| accusative | inconvenientiam | inconvenientiās |
| ablative | inconvenientiā | inconvenientiīs |
| vocative | inconvenientia | inconvenientiae |
Adjective
inconvenientia
- nominative/accusative/vocative neuter plural of inconveniēns
References
- “inconvenientia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "inconvenientia", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- inconvenientia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.