incorruptus

Latin

Etymology

From in- +‎ corruptus (corrupted).

Pronunciation

Adjective

incorruptus (feminine incorrupta, neuter incorruptum, comparative incorruptior); first/second-declension adjective

  1. unspoiled, uninjured, uncorrupted
  2. (figuratively) not spoiled or seduced unadulterated, unbribed; genuine, pure

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative incorruptus incorrupta incorruptum incorruptī incorruptae incorrupta
genitive incorruptī incorruptae incorruptī incorruptōrum incorruptārum incorruptōrum
dative incorruptō incorruptae incorruptō incorruptīs
accusative incorruptum incorruptam incorruptum incorruptōs incorruptās incorrupta
ablative incorruptō incorruptā incorruptō incorruptīs
vocative incorrupte incorrupta incorruptum incorruptī incorruptae incorrupta

Synonyms

Antonyms

Derived terms

References

  • incorruptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • incorruptus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • incorruptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • sound, unimpaired senses: sensus sani, integri, incorrupti
    • genuine historical truth: incorrupta rerum fides
    • incorrect usage: consuetudo vitiosa et corrupta (opp. pura et incorrupta) sermonis
    • pure, correct Latin: incorrupta latini sermonis integritas (Brut. 35. 132)
    • an impartial judge: iudex incorruptus
    • an impartial witness: testis incorruptus atque integer
  • incorruptus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016