incrassatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of incrassō.
Participle
incrassātus (feminine incrassāta, neuter incrassātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | incrassātus | incrassāta | incrassātum | incrassātī | incrassātae | incrassāta | |
| genitive | incrassātī | incrassātae | incrassātī | incrassātōrum | incrassātārum | incrassātōrum | |
| dative | incrassātō | incrassātae | incrassātō | incrassātīs | |||
| accusative | incrassātum | incrassātam | incrassātum | incrassātōs | incrassātās | incrassāta | |
| ablative | incrassātō | incrassātā | incrassātō | incrassātīs | |||
| vocative | incrassāte | incrassāta | incrassātum | incrassātī | incrassātae | incrassāta | |
References
- “incrassatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- incrassatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.