increpitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of increpō.

Participle

increpitus (feminine increpita, neuter increpitum); first/second-declension participle

  1. rebuked

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative increpitus increpita increpitum increpitī increpitae increpita
genitive increpitī increpitae increpitī increpitōrum increpitārum increpitōrum
dative increpitō increpitae increpitō increpitīs
accusative increpitum increpitam increpitum increpitōs increpitās increpita
ablative increpitō increpitā increpitō increpitīs
vocative increpite increpita increpitum increpitī increpitae increpita

References