incretus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of incernō
Participle
incrētus (feminine incrēta, neuter incrētum); first/second-declension participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | incrētus | incrēta | incrētum | incrētī | incrētae | incrēta | |
| genitive | incrētī | incrētae | incrētī | incrētōrum | incrētārum | incrētōrum | |
| dative | incrētō | incrētae | incrētō | incrētīs | |||
| accusative | incrētum | incrētam | incrētum | incrētōs | incrētās | incrēta | |
| ablative | incrētō | incrētā | incrētō | incrētīs | |||
| vocative | incrēte | incrēta | incrētum | incrētī | incrētae | incrēta | |
References
- “incretus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “incretus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "incretus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)