inculpabilis
Latin
Etymology
From in- + culpābilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪŋ.kʊɫˈpaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iŋ.kulˈpaː.bi.lis]
Adjective
inculpābilis (neuter inculpābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | inculpābilis | inculpābile | inculpābilēs | inculpābilia | |
| genitive | inculpābilis | inculpābilium | |||
| dative | inculpābilī | inculpābilibus | |||
| accusative | inculpābilem | inculpābile | inculpābilēs inculpābilīs |
inculpābilia | |
| ablative | inculpābilī | inculpābilibus | |||
| vocative | inculpābilis | inculpābile | inculpābilēs | inculpābilia | |
References
- “inculpabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "inculpabilis", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- inculpabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.