inculpatus

Latin

Etymology

in- +‎ culpātus (blamed)

Pronunciation

Adjective

inculpātus (feminine inculpāta, neuter inculpātum, adverb inculpātē); first/second-declension adjective

  1. blameless

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative inculpātus inculpāta inculpātum inculpātī inculpātae inculpāta
genitive inculpātī inculpātae inculpātī inculpātōrum inculpātārum inculpātōrum
dative inculpātō inculpātae inculpātō inculpātīs
accusative inculpātum inculpātam inculpātum inculpātōs inculpātās inculpāta
ablative inculpātō inculpātā inculpātō inculpātīs
vocative inculpāte inculpāta inculpātum inculpātī inculpātae inculpāta

References

  • inculpatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • inculpatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers