incurabilis
Latin
Etymology
From in- (“un-”) + cūrō (“heal, cure”) + -bilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪŋ.kuːˈraː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iŋ.kuˈraː.bi.lis]
Adjective
incūrābilis (neuter incūrābile, adverb incūrābiliter); third-declension two-termination adjective
- (Late Latin) incurable; irremediable
- Synonym: irremediābilis
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | incūrābilis | incūrābile | incūrābilēs | incūrābilia | |
| genitive | incūrābilis | incūrābilium | |||
| dative | incūrābilī | incūrābilibus | |||
| accusative | incūrābilem | incūrābile | incūrābilēs incūrābilīs |
incūrābilia | |
| ablative | incūrābilī | incūrābilibus | |||
| vocative | incūrābilis | incūrābile | incūrābilēs | incūrābilia | |
References
- “incurabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- incurabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.