incusatio
Latin
Etymology
incūsō (“to blame, accuse”) + -tiō
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪŋ.kuːˈsaː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iŋ.kuˈs̬at̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
incūsātiō f (genitive incūsātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | incūsātiō | incūsātiōnēs |
| genitive | incūsātiōnis | incūsātiōnum |
| dative | incūsātiōnī | incūsātiōnibus |
| accusative | incūsātiōnem | incūsātiōnēs |
| ablative | incūsātiōne | incūsātiōnibus |
| vocative | incūsātiō | incūsātiōnēs |
References
- “incusatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “incusatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers