incusatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of incūsō (“find fault with”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪŋ.kuːˈsaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iŋ.kuˈs̬aː.t̪us]
Participle
incūsātus (feminine incūsāta, neuter incūsātum); first/second-declension participle
- found fault with, blamed, having been accused
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | incūsātus | incūsāta | incūsātum | incūsātī | incūsātae | incūsāta | |
| genitive | incūsātī | incūsātae | incūsātī | incūsātōrum | incūsātārum | incūsātōrum | |
| dative | incūsātō | incūsātae | incūsātō | incūsātīs | |||
| accusative | incūsātum | incūsātam | incūsātum | incūsātōs | incūsātās | incūsāta | |
| ablative | incūsātō | incūsātā | incūsātō | incūsātīs | |||
| vocative | incūsāte | incūsāta | incūsātum | incūsātī | incūsātae | incūsāta | |