indicturus

Latin

Etymology

Future active participle of indīcō ([I] proclaim, announce).

Participle

indictūrus (feminine indictūra, neuter indictūrum); first/second-declension participle

  1. about to proclaim, about to announce
  2. about to fix (a destination)
  3. (often with dative) about to impose, about to afflict

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative indictūrus indictūra indictūrum indictūrī indictūrae indictūra
genitive indictūrī indictūrae indictūrī indictūrōrum indictūrārum indictūrōrum
dative indictūrō indictūrae indictūrō indictūrīs
accusative indictūrum indictūram indictūrum indictūrōs indictūrās indictūra
ablative indictūrō indictūrā indictūrō indictūrīs
vocative indictūre indictūra indictūrum indictūrī indictūrae indictūra