inditor
Latin
Noun
inditor m (genitive inditōris); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | inditor | inditōrēs |
| genitive | inditōris | inditōrum |
| dative | inditōrī | inditōribus |
| accusative | inditōrem | inditōrēs |
| ablative | inditōre | inditōribus |
| vocative | inditor | inditōrēs |
Verb
inditor
- second/third-person singular future passive imperative of indō