inexcusabilis
Latin
Etymology
From in- + excūsābilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪ.nɛk.skuːˈsaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [i.nek.skuˈs̬aː.bi.lis]
Adjective
inexcūsābilis (neuter inexcūsābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | inexcūsābilis | inexcūsābile | inexcūsābilēs | inexcūsābilia | |
| genitive | inexcūsābilis | inexcūsābilium | |||
| dative | inexcūsābilī | inexcūsābilibus | |||
| accusative | inexcūsābilem | inexcūsābile | inexcūsābilēs inexcūsābilīs |
inexcūsābilia | |
| ablative | inexcūsābilī | inexcūsābilibus | |||
| vocative | inexcūsābilis | inexcūsābile | inexcūsābilēs | inexcūsābilia | |
References
- “inexcusabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inexcusabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- inexcusabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.