inexorabilis
Latin
Etymology
From in- + exōrābilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪ.nɛk.soːˈraː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [i.neɡ.zoˈraː.bi.lis]
Adjective
inexōrābilis (neuter inexōrābile); third-declension two-termination adjective
- relentless, inexorable
- Synonyms: obstinātus, tenāx, fortis
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | inexōrābilis | inexōrābile | inexōrābilēs | inexōrābilia | |
| genitive | inexōrābilis | inexōrābilium | |||
| dative | inexōrābilī | inexōrābilibus | |||
| accusative | inexōrābilem | inexōrābile | inexōrābilēs inexōrābilīs |
inexōrābilia | |
| ablative | inexōrābilī | inexōrābilibus | |||
| vocative | inexōrābilis | inexōrābile | inexōrābilēs | inexōrābilia | |
Descendants
- Catalan: inexorable
- English: inexorable
- French: inexorable
- Italian: inesorabile
- Portuguese: inexorável
- Romanian: inexorabil
- Spanish: inexorable
References
- “inexorabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inexorabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- inexorabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.