infacundus

Latin

Etymology

From in- (not) +‎ fācundus (eloquent).

Pronunciation

Adjective

īnfācundus (feminine īnfācunda, neuter īnfācundum); first/second-declension adjective

  1. ineloquent

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative īnfācundus īnfācunda īnfācundum īnfācundī īnfācundae īnfācunda
genitive īnfācundī īnfācundae īnfācundī īnfācundōrum īnfācundārum īnfācundōrum
dative īnfācundō īnfācundae īnfācundō īnfācundīs
accusative īnfācundum īnfācundam īnfācundum īnfācundōs īnfācundās īnfācunda
ablative īnfācundō īnfācundā īnfācundō īnfācundīs
vocative īnfācunde īnfācunda īnfācundum īnfācundī īnfācundae īnfācunda

Descendants

  • Italian: infacondo

References

  • infacundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • infacundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.