infinitivmarkör

Swedish

Etymology

infinitiv +‎ markör

Noun

infinitivmarkör c

  1. (linguistics) infinitive marker; particle that marks the infinitive form of a verb.

Declension

Declension of infinitivmarkör
nominative genitive
singular indefinite infinitivmarkör infinitivmarkörs
definite infinitivmarkören infinitivmarkörens
plural indefinite infinitivmarkörer infinitivmarkörers
definite infinitivmarkörerna infinitivmarkörernas

Synonyms