infringens
Latin
Etymology
Present participle of īnfringō.
Participle
īnfringēns (genitive īnfringentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | īnfringēns | īnfringentēs | īnfringentia | ||
| genitive | īnfringentis | īnfringentium | |||
| dative | īnfringentī | īnfringentibus | |||
| accusative | īnfringentem | īnfringēns | īnfringentēs īnfringentīs |
īnfringentia | |
| ablative | īnfringente īnfringentī1 |
īnfringentibus | |||
| vocative | īnfringēns | īnfringentēs | īnfringentia | ||
1When used purely as an adjective.