infuscans
Latin
Etymology
Present participle of īnfuscō.
Participle
īnfuscāns (genitive īnfuscantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | īnfuscāns | īnfuscantēs | īnfuscantia | ||
| genitive | īnfuscantis | īnfuscantium | |||
| dative | īnfuscantī | īnfuscantibus | |||
| accusative | īnfuscantem | īnfuscāns | īnfuscantēs īnfuscantīs |
īnfuscantia | |
| ablative | īnfuscante īnfuscantī1 |
īnfuscantibus | |||
| vocative | īnfuscāns | īnfuscantēs | īnfuscantia | ||
1When used purely as an adjective.