ingraven
Dutch
Etymology
From in + graven. Cognate with German eingraben, Bavarian eigråbn, English engrave, ingrave.
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
ingraven
Conjugation
| Conjugation of ingraven (strong class 6, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ingraven | |||
| past singular | groef in | |||
| past participle | ingegraven | |||
| infinitive | ingraven | |||
| gerund | ingraven n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | graaf in | groef in | ingraaf | ingroef |
| 2nd person sing. (jij) | graaft in, graaf in2 | groef in | ingraaft | ingroef |
| 2nd person sing. (u) | graaft in | groef in | ingraaft | ingroef |
| 2nd person sing. (gij) | graaft in | groeft in | ingraaft | ingroeft |
| 3rd person singular | graaft in | groef in | ingraaft | ingroef |
| plural | graven in | groeven in | ingraven | ingroeven |
| subjunctive sing.1 | grave in | groeve in | ingrave | ingroeve |
| subjunctive plur.1 | graven in | groeven in | ingraven | ingroeven |
| imperative sing. | graaf in | |||
| imperative plur.1 | graaft in | |||
| participles | ingravend | ingegraven | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||