iniectus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of iniciō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪnˈjɛk.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [inˈjɛk.t̪us]
Participle
iniectus (feminine iniecta, neuter iniectum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | iniectus | iniecta | iniectum | iniectī | iniectae | iniecta | |
| genitive | iniectī | iniectae | iniectī | iniectōrum | iniectārum | iniectōrum | |
| dative | iniectō | iniectae | iniectō | iniectīs | |||
| accusative | iniectum | iniectam | iniectum | iniectōs | iniectās | iniecta | |
| ablative | iniectō | iniectā | iniectō | iniectīs | |||
| vocative | iniecte | iniecta | iniectum | iniectī | iniectae | iniecta | |
Derived terms
References
- “iniectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers