ininterpretabilis
Latin
Etymology
From in- + interpretābilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪ.nɪn.tɛr.prɛˈtaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [i.nin̪.t̪er.preˈt̪aː.bi.lis]
Adjective
ininterpretābilis (neuter ininterpretābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | ininterpretābilis | ininterpretābile | ininterpretābilēs | ininterpretābilia | |
| genitive | ininterpretābilis | ininterpretābilium | |||
| dative | ininterpretābilī | ininterpretābilibus | |||
| accusative | ininterpretābilem | ininterpretābile | ininterpretābilēs ininterpretābilīs |
ininterpretābilia | |
| ablative | ininterpretābilī | ininterpretābilibus | |||
| vocative | ininterpretābilis | ininterpretābile | ininterpretābilēs | ininterpretābilia | |
References
- “ininterpretabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ininterpretabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.