ininvestigabilis
Latin
Etymology
From in- + investīgābilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪ.nɪn.wɛs.tiːˈɡaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [i.niɱ.ves.t̪iˈɡaː.bi.lis]
Adjective
ininvestīgābilis (neuter ininvestīgābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | ininvestīgābilis | ininvestīgābile | ininvestīgābilēs | ininvestīgābilia | |
| genitive | ininvestīgābilis | ininvestīgābilium | |||
| dative | ininvestīgābilī | ininvestīgābilibus | |||
| accusative | ininvestīgābilem | ininvestīgābile | ininvestīgābilēs ininvestīgābilīs |
ininvestīgābilia | |
| ablative | ininvestīgābilī | ininvestīgābilibus | |||
| vocative | ininvestīgābilis | ininvestīgābile | ininvestīgābilēs | ininvestīgābilia | |
References
- “ininvestigabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ininvestigabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.