inkâr
See also: inkar
Crimean Tatar
Etymology
Borrowed from Arabic إِنْكَار (ʔinkār).
Pronunciation
- Hyphenation: in‧kâr
Noun
inkâr
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | inkâr | inkârlar |
| genitive | inkârnıñ | inkârlarnıñ |
| dative | inkârğa | inkârlarğa |
| accusative | inkârnı | inkârlarnı |
| locative | inkârda | inkârlarda |
| ablative | inkârdan | inkârlardan |
References
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish انكار, from Arabic إِنْكَار (ʔinkār).
Pronunciation
- IPA(key): /in.caɾ/, [iɲ.caɾ̝̊]
Noun
inkâr (definite accusative inkârı, plural inkârlar)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | inkâr | inkârlar |
| definite accusative | inkârı | inkârları |
| dative | inkâra | inkârlara |
| locative | inkârda | inkârlarda |
| ablative | inkârdan | inkârlardan |
| genitive | inkârın | inkârların |
Derived terms
Related terms
References
- Nişanyan, Sevan (2002–) “inkâr”, in Nişanyan Sözlük
- Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN