inkwizytor

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin inquīsītor.

Pronunciation

  • IPA(key): /iŋ.kfiˈzɘ.tɔr/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘtɔr
  • Syllabification: in‧kwi‧zy‧tor

Noun

inkwizytor m pers (female equivalent inkwizytorka)

  1. (historical, Roman Catholicism) inquisitor (official of the Inquisition)
  2. (figuratively) inquisitor (person who inquires, especially searchingly or ruthlessly)

Declension

Declension of inkwizytor
singular plural
nominative inkwizytor inkwizytorzy/inkwizytory (deprecative)
genitive inkwizytora inkwizytorów
dative inkwizytorowi inkwizytorom
accusative inkwizytora inkwizytorów
instrumental inkwizytorem inkwizytorami
locative inkwizytorze inkwizytorach
vocative inkwizytorze inkwizytorzy

Derived terms

adjective
  • inkwizytorski
adjective
  • inkwizycyjny
nouns

Further reading

  • inkwizytor in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • inkwizytor in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.